Hecuba was ongerust, want gedurende meerdere nachten vóór de bevalling had zij een wonderlijke droom. ‘s Morgens vertelde ze aan Priamus alles: ‘Ik zal een brandende fakkel voortbrengen, waardoor de hele stad vernield zal worden.’ En terwijl allen in het paleis eerst het geroep van Hecuba en daarna het geschrei van een baby horen, voorspelt Cassandra droevige dingen aan de ouders: ‘Als dit kind zal leven, zal door vlammen Troje vernietigd worden.’
De koning raadpleegt dadelijk een waarzegger. Omdat de waarzegger deze voorspelling bevestigt, beveelt Priamus Agelaus, een trouwe herder, de baby te doden. ‘Haast je naar de (berg) Ida,’ zegt hij, ‘en werp mijn zoon van de hoogste rots naar beneden. Het is beter deze ene zoon op te offeren dan geheel onze stad aan de vlammen bloot te stellen.’ Koningin Hecuba roept droevig uit: ‘Kijk tenminste naar jouw zoon.’ Maar Priamus is onvermurwbaar. Uiteindelijk wikkelt Hecuba tegen haar zin haar baby in zachte doeken, legt hem in een mandje en overhandigt hem aan de herder Agelaus.
Hoewel Agelaus een trouwe herder is, voert hij niet alle bevelen van de koning uit: hij gaat wel naar de top van de berg, maar durft de baby niet van de hoogste rots naar beneden te werpen. Daarom legt hij hem op een afgelegen plaats te vondeling. Want hij denkt bij zichzelf: ‘De baby zal of verscheurd worden door wilde dieren of van honger omkomen. Maar misschien zal zijn lot gunstiger zijn.’
Toch worden Agelaus en zijn vrouw door medelijden bewogen: daarom keert de herder vijf dagen later terug naar de berg en vindt de baby ongedeerd. Want een berin voedde hem dagelijks! Daarna tilt Agelaus de baby op en draagt hem met zich mee naar huis, waar hij met veel liefde door zijn nieuwe ouders wordt opgevoed. Hij krijgt de naam Paris. Nadat hij opgegroeid is, laat hij op de weiden van de (berg) Ida de kudden van koning Priamus, zijn vader, grazen.
Ingestuurd door student 2021